Nie umawiaj się na płatności w obcych walutach. W Polsce jedynym środkiem płatniczym jest złoty

Stosowanie ewentualnego zapisu o równowartości w euro lub w dolarach może mieć charakter porównawczy wynikający np. z potrzeby porównywania progów dewizowych zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi przetargów.

Umowy z podmiotami krajowymi wyrażone w obcych walutach nie mają mocy prawnej i są płatne tylko w złotych.

Przypomnijmy, że złoty jest walutą, która pojawiła się w formie monetarnej - pod postacią tymfa - już w 1663 roku.

Złoty wprowadzony został do obiegu 29 kwietnia 1924 roku w wyniku reformy pieniężnej przeprowadzonej przez ministra finansów Władysława Grabskiego i zastąpił zdewaluowaną markę polską. Nowa waluta została oparta na parytecie złota, wartość jednego złotego ustalono na 9/31 grama (ok. 0,29) czystego złota.

W Polsce wyłączne prawo emisji pieniądza ma Narodowy Bank Polski. Jest to konstytucyjny przywilej NBP określony w art. 227 ustawy zasadniczej: "Centralnym bankiem państwa jest Narodowy Bank Polski. Przysługuje mu wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizowania polityki pieniężnej. Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza".

Aktualnie nasza waluta składa się z monet o nominałach 1, 2, 5, 10, 20, 50 groszy oraz 1, 2, i 5 złotych. Banknoty mają nominały 10, 20, 50, 100, 200 i od kwietnia tego roku także 500 złotych.

Narodowy Bank Polski Narodowy Bank Polski oprócz banknotów i monet powszechnego obiegu, emituje również złote i srebrne monety kolekcjonerskie przeznaczone do sprzedaży w kraju i za granicą. Celem emisji monet kolekcjonerskich jest upamiętnienie ważniejszych wydarzeń, rocznic, postaci itp. oraz zaspakajanie potrzeb kolekcjonerów. Monety kolekcjonerskie, pomimo wartości innych od podstawowych czy nawet kwadratowych kształtów pozostają prawnym środkiem płatniczym w Polsce.

Dodajmy, że międzynarodowe oznaczenie polskiego złotego to PLN, w cennikach i taryfikatorach powinno się używać skrótu "zł".