Potomkowie nazistów. Życie z piętnem zbrodni

Rainer Höss nie miał pojęcia o tym, że jego dziadek - Rudolf - był jednym z największych zbrodniarzy w dziejach ludzkości. Wiedza ta spadła na niego nieoczekiwanie. W szkole z internatem, do której zapisali go rodzice, pracował ogrodnik, który bardzo nie lubił małego Rainera. Mężczyzna kilkakrotnie dotkliwie pobił chłopca. Jak się okazało, w czasie wojny był więźniem Auschwitz, a tą straszliwą fabryką śmierci kierował nie kto inny, jak właśnie Rudolf Höss...

Ursula Boger obarczona jest podobną rodzinną traumą. To wnuczka Wilhelma Bogera, kata więźniów Auschwitz-Birkenau, który nadzorował przesłuchania. Boger słynął ze stosowania wymyślnych, sadystycznych tortur. Jego ofiary nazywały go „Krzyczącą śmiercią”... Prawdę na temat swojego dziadka Ursula poznała dopiero na studiach.

Chociaż powojenne Niemcy nie szczędziły środków finansowych na zadośćuczynienie ofiarom nazistowskich zbrodni, łatwo zauważyć, że z bolesną historią o wiele łatwiej jest się zmierzyć na poziomie ogólnonarodowym niż indywidualnym. Rodziny naznaczone udziałem ich przodków w masowej eksterminacji Polaków, Żydów i innych nacji często odpychają od siebie demony przeszłości. Niemiecki rząd stawia ofiarom pomniki i buduje muzea poświęcone Holocaustowi - ale zwykli obywatele często wolą nie pamiętać o występkach swoich przodków.

Rainer i Ursula szukają zadośćuczynienia wobec tych, których skrzywdzili ich dziadkowie. Działają na rzecz pojednania, walcząc z nienawiścią i uprzedzeniami na tle rasowym. Za swoje zaangażowanie płacą wysoką cenę. Rainer Höss nie utrzymuje dziś kontaktów z ojcem, braćmi, ciotkami i kuzynami, ponieważ wszyscy oni uważają go za zdrajcę z powodu jego bezkompromisowej postawy wobec zbrodni dziadka. Ursula Boger ma za sobą długą i bolesną psychoterapię. Duchy przeszłości jeszcze długo będą dręczyć potomków nazistowskich katów. Wnukowie i wnuczki hitlerowskich oprawców wiedzą jednak, że tylko prawda wyzwala - i nie żałują, że wstąpili na trudną dr